Sparta - Melsen : 2 - 1

Wat is de smaak van de overwinning toch zoet, vooral wanneer je er zo lang hebt moeten op wachten. Het was immers van 15 januari, match tegen Eine, geleden dat we nog eens een driepunter mochten bijschrijven op ons conto. De omstandigheden waren nochtans allesbehalve. Net als voor de renners in Gent-Wevelgem was het voor de spelers knokken in moeilijke omstandigheden op een zwaar en uitermate drassig terrein. En toch, ondanks alles bleek Michael Van Tieghem het Sparta-etentje goed te hebben verteerd want na amper vijf minuten spelen kon hij Sparta reeds op voorsprong brengen. Wat een start. Even schrikken als Guillaume Vanlerberghe volgens de ref de bal op de arm zou gekregen hebben, hij wees maar de stip maar een attente grensrechter nam de rol van VAR op zich en stak de vlag in hoogte. Na gezamenlijk overleg tussen ref en grensrechter werd de elfmeter weggewuifd. De eerste echte dreiging van de bezoekers kwam er met een knal van Milan Servaes die wel hoog over schiet. Goed twintig minuten ver als Sparta een vrije trap mag nemen op links. Michiel Van Troys probeert het rechtstreeks, doelman Van Hecke kan het leer niet klemmen en de goed gevolgde Jordy Martens verdubbelt de voorsprong. Kort daarop een nieuwe vrije trap voor ons na een overtreding op MVT maar ditmaal is Van Hecke wel bij de les en duwt in hoekschop. De druk van de bezoekers begon toe te nemen. Wij beleefden enkele moeilijke momenten en op een van de vele corners die ze afdwongen kon Pieter Trossaert milderen. We hielden voorlopig echter stand en waren gretig om na een heerlijke eerste helft de warme kleedkamers op te zoeken.

Ruststand : 2 - 1

De tweede helft werd een vervolg op het einde van de eerste periode. Wij kwamen nog amper over de middenlijn en de bezoekers bleven maar verder op zoek gaan naar de gelijkmaker. Het was bij momenten zoals de Fransen zeggen, sauve qui peut maar we overleefden de stormloop. Toch was het meermaals de adem inhouden, zo dreigend was het soms voor de kooi van Michiel. Een volley van Servaes werd door MM vakkundig in corner geduwd. Een enorme schermutseling na weer een corner van Melsen gevolgd door twee, drie pogingen konden we ook overleven. Vandaag hadden we Dame Fortuna eindelijk eens aan onze kant, dat mocht ook wel na de vele pech in vorige wedstrijden waar het dikwijls in de slotfase misliep. Wij kwamen nog eenmaal dicht bij een derde maar de kopbal van kapitein Axel ging over de bezoekende kooi. We speelden een heel lange blessuretijd maar uiteindelijk kwam dan toch het verlossende fluitsignaal. Oef, en plots staan we op vier punten van Meldert. Met een in theorie niet zo moeilijke kalender voor de boeg, drie van de vier laatste matchen gaan tegen ploegen die net onder of net boven ons staan is het misschien toch nog mogelijk om in extremis naar die bevrijdende dertiende plaats te klimmen.

Bron: Eric Deleurere