Sparta - Sint-Goriks : 7 - 1

We gingen weer op zoek naar een vlugge openingstreffer, iets wat al een paar keer lukte in vorige wedstrijden. We kregen wel mogelijkheden maar voorlopig zonder succes. Het was wachten tot de tweeëntwintigste minuut. Corner, laag voorgebracht door Vic Schamp en wie anders dan Michael stond op de goede plaats om binnen te tikken. De vreugde was van niet al te lange duur. Goed tien minuten verder als de bezoekers voor het eerst de oversteek maken en ook hun eerste hoekschop afdwingen. Gilles Missine stond op de juiste plaats en bracht de bordjes weer in evenwicht. Tijd om een tandje bij te steken. Michael trapt voorlangs en Vic Schamp zijn schot wordt door doelman Casieris via de paal buiten geduwd. Op slag van rust zouden we toch weten te scoren. Aanval over rechts, Vic wordt de diepte ingestuurd, brengt voor en vindt Rune Van Poucke aan de tweede paal die keihard binnentrapt. Maar, .... bij deze goal toch een paar twijfels. Werd de voorzet van Vic getrapt van net voorbij de achterlijn? Zonder grensrechter moeilijk uit te maken maar eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat het zeker kantje boord was. Daarenboven dachten wij dat Rune scoorde, maar volgens de ref betrof het een owngoal van Sam Wauters. Enfin, om een lang verhaal kort te maken, we gingen rusten met een krappe voorsprong.

Ruststand : 2 - 1

Wie nu dacht dat we op een doelpuntenfestival gingen afstevenen zal wel een heel grote optimist geweest zijn, en toch was niets minder waar. In amper een kwartier tijd gingen we van 2-1 naar een vlotte 5-1. Nathan rolde de rode loper uit op aangeven van Jarno Viaene die dan op zijn beurt na een assist van Rune Van Poucke nummer vier binnen werkte. Op het uur kregen we een vrije trap. Michael brengt hem voor en kopbalspecialist Jordy Martens zorgt voor nummer vijf. Wat kan voetbal toch mooi zijn als alles een beetje meezit. En nog was het feest niet ten einde. Amper twee minuten na deze nummer vijf krijgen we een vrije trap net voor de zestien. Michael met een perfecte trap hoog tegen de touwen en die arme Casieris mocht zich weeral omdraaien. Tien minuten later weer een vrije trap, nu iets verder van doel af maar toch, l'histoire se repête. Copy paste van daarnet, weer Michael met een sublieme trap en daar was de zevende al. Je hoort ons zeker niet klagen maar het hadden er uiteindelijk acht moeten zijn. Immers, in het slot van de partij kregen we ook nog een strafschop maar Nathan knalde de elfmeter hoog over de goal richting processiestraat. Dat laatste zullen we maar rap vergeten zeker en afsluiten met een zeer positieve noot. Weer drie punten rijker en we blijven met voorsprong over de sterkste verdediging beschikken wat ook een wapen is waar velen jaloers mogen op zijn.

Bron: Eric Deleurere